Klasa to najwyższa ranga w hierarchii roślinności (wg metody Braun-Blanqueta). Przykładowo jak klasa mogą być traktowane łąki, murawy kserotermiczne czy lasy liściaste. Opisanie klasy wymaga szczególnie dokładnej i wnikliwej analizy struktury, zróżnicowania oraz uwarunkowań siedliskowo-klimatycznych występowania zbiorowisk roślinnych. Najczęściej trzeba wcześniej przedstawić dobrze zdefiniowane zespoły, związki i rzędy roślinne. Klasa roślinności powinna charakteryzować się unikalną i powtarzalną strukturą, wieloma gatunkami endemicznymi wchodzącymi w skład jej zbiorowisk, podobnymi cechami siedliska i klimatu, w których rozwijają się fitocenozy.

Badania w południowo-zachodniej Azji (Tadżykistan, Kirgistan, Iran) pozwoliły wyróżnić na podstawie 1276 zdjęć fitosocjologicznych grupę płatów roślinności, które charakteryzują się luźnym zwarciem najwyższej warstwy (ok. 30-70%), wysokim bogactwem gatunkowym (do 60 gatunków w płacie), obecnością wielu endemitów, wspólną historią naturalną i bardzo charakterystycznym składem zbiorowisk zwierzęcych, w tym historyczną obecnością antylop. To właśnie antylopy i charakterystyczne zgryzanie koron drzew od spodu, powoduje wyjątkową fizjonomię zbiorowiska, które wygląda jak sawanna z drzewkami pistacji o parasolowatych koronach. To one właśnie są głównym składnikiem tej roślinności (Pistacia vera i P. khinjuk). Oba gatunki pistacji są jednymi z najstarszych w rodzaju, wspólnie wyewoluowały w Środkowej Azji. Nasze badania wykazały, że luźne gaje pistacjowe są odrębną roślinnością typową dla regionu Irano-Turańskiego i ze względu na swoją specyficzną ekologię, fitogeografię i unikalny skład gatunkowy, powinny być traktowane jako klasa roślinności Pistacietea verae. Roślinność ta wymaga dalszych badań i porównań z podobną roślinnością w zachodnich regionach Irano-Turańskich i Hindukuszu.

Artykuł dostępny:
https://vcs.pensoft.net/article/104841/

post

post

2024-08-26 13:57:52