Modroborowik ponury w Ogrodzie Botanicznym Polskiej Akademii Nauk – niezwykły gość spod ziemi! 

Ogród Botaniczny jest miejscem występowania wielu gatunków grzybów, szczególnie w rozpoczynającym się sezonie grzybobrania.  

Podczas spaceru jednym z bocznych szlaków Ogrodu Botanicznego natrafiliśmy na spektakularny okaz modroborowika ponurego (Suillellus luridus). Grzyb ten, choć niepozorny z nazwy, okazał się imponującym olbrzymem – jego kapelusz przekraczał 20 cm średnicy i był w doskonałym stanie. 

Modroborowik ponury to gatunek grzyba z rodziny borowikowatych, dawniej zaliczany do rodzaju Boletus, obecnie sklasyfikowany jako Suillellus luridus (Schaeff.) Murrill. Występuje głównie w lasach liściastych i mieszanych, na glebach wapiennych, w mikoryzie z takimi drzewami jak dęby, buki, brzozy, a czasem również kasztanowce. W Polsce jest dość pospolity, ale spotkanie go w warunkach miejskich – w ogrodzie – to rzadkość. 

Cechy charakterystyczne gatunku: 

• Kapelusz: średnicy od 5 do nawet 20 cm, barwy żółtobrązowej, oliwkowej lub pomarańczowobrązowej, z wiekiem ciemniejący; sinieje po uszkodzeniu. 

• Hymenofor: rurkowaty, pory najpierw żółte, później pomarańczowe do czerwonopomarańczowych, szybko siniejące pod wpływem ucisku. 

• Trzon: 5–15 cm wysokości, z charakterystyczną, wyraźną siateczką w odcieniach ciemnorudych, intensywnie czerwony u podstawy, żółty u góry. 

• Miąższ: żółty, po przecięciu błyskawicznie sinieje; smak łagodny, zapach słaby.  

Ciekawostka mikologiczna: w 2021 roku Polskie Towarzystwo Mykologiczne zaleciło stosowanie polskiej nazwy „modroborowik ponury” w miejsce wcześniejszych – „borowik ponury” czy „borowik siniak”. 

Grzyb jest uznawany za warunkowo jadalny – wymaga długotrwałej obróbki cieplnej, ponieważ na surowo zawiera substancje toksyczne. Ze względu na możliwe pomyłki z trującymi gatunkami, nie jest zalecany do amatorskiego zbierania. 

Zachęcamy do uważnych spacerów po ogrodzie – to właśnie poza głównymi ścieżkami można napotkać tak ciekawe i mało znane gatunki. Ich obserwacja to nie tylko estetyczna przyjemność, ale też okazja do poznawania złożonych zależności w przyrodzie – jak choćby mikoryzy pomiędzy grzybem a drzewem. 

Źródło: Wikipedia – Modroborowik ponury