Spacerując po Arboretum, trudno nie zauważyć, że w tym roku obficie „zaowocowały” rośliny iglaste. Widzimy to na przykładzie cypryśnika błotnego (Taxodium distichum). Oczywiście należy pamiętać, że u roślin iglastych nie ma typowych owoców, tylko są szyszki, jak np. u sosen, świerków czy jodeł, lub szyszkojagody jak u jałowców. U cypryśnika błotnego występują szyszki. Na jednym ze starszych egzemplarzy w Powsinie gałęzie uginają się pod ich ciężarem. Są niewielkie, kuliste o średnicy 2-3 cm. Ich łuski sklejone są czerwoną, aromatyczną żywicą. Drzewo w naturze rośnie w Ameryce Północnej na bagiennych terenach wzdłuż wybrzeży Atlantyku. Tworzy lasy bagienne wraz z klonem czerwonym (Acer rubrum), błotnią wodną (Nyssa aquatica) czy ambrowcem amerykańskim (Liquidambar styraciflua), których gałęzie zasiedla epifit: oplątwa brodawkowata (Tillandsia usneoides). 
Starsze egzemplarze wytwarzają pneumatofory, czyli korzenie powietrzne. Są to odgałęzienia korzeni, które wyrastają pionowo ponad powierzchnię wody czy ziemi, nawet do ok. 0,8 m wysokości i przyjmują wygląd pniaka wewnątrz pustego. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej kiedyś robili z nich ule. Co do zadań tych korzeni wśród naukowców zdania są podzielone. Przypisuje się im funkcje oddechowe lub utrzymanie drzewa w pionie w grząskim, bagiennym podłożu. Niestety drzewo w Powsinie jeszcze ma małe, nietypowe wyrostki korzeni.
W Polsce możemy obserwować okaz z największymi pneumatoforami w Arboretum Instytutu Dendrologii PAN w Kórniku koło Poznania. To wolno rosnące drzewo. W swojej ojczyźnie żyje średnio 600 lat. Znany jest egzemplarz, który ma około 1200 lat!. Na ogół dorasta do 40 m wysokości. Drewno ma barwy żółtawej, lekkie i trwałe. Indianie robili z niego canoe (łodzie wiosłowe) i rytualne pale totemowe, a z kory splatali sznury. Preferuje stanowiska słoneczne lub lekko ocienione i wilgotne gleby. Młode egzemplarze należy w naszych warunkach klimatycznych na zimę okrywać.
Zapraszamy do podziwiania tych pięknych drzew w naszym Ogrodzie w Powsinie!
mgr inż. Agnieszka Kościelak.
