Sośnica japońska Sciadopitys verticillata Sieb. & Zucc. to jeden z ciekawszych okazów roślin nagozalążkowych. W Japonii znana jest pod nazwą Koyamaki. To zimozielone drzewo o długich, około 12 cm igłach. W środowisku naturalnym może dorastać nawet do 40 metrów wysokości. W Polsce, niezbyt często spotykana, osiąga wysokość 8 metrów. Ten górski, wolno rosnący gatunek związany jest z kilkoma ciekawymi pojęciami, osobami i zastosowaniami. Pojęcia jakie pojawiają się przy sośnicy to endemit i żywa skamieniałość. Endemit to roślina rosnąca tylko w jednym miejscu na świecie o określonej populacji.  Sośnica jest endemitem japońskim, choć snuto domysły, że rośnie również w Korei Południowej (badania naukowe wykazały, że była introdukowana tam jako roślina ogrodowa). Takimi endemitami są również dla przykładu: Metasekowoja chińska  Metasequoia glyptostroboides czy Miłorząb dwuklapowy Ginkgo biloba.

Żywa skamieniałość z kolei to określenie rośliny lub zwierzęcia znanego z wykopalisk archeologicznych i żyjącego obecnie bez innych krewnych. Takim drzewem jest właśnie sośnica japońska. Skamieniałości tego rodzaju datowane są na 230 milionów lat i znalezione zostały blisko koło podbiegunowego na Grenlandii, w Norwegii oraz na terenach Ameryki Północnej. Uważa się, że to z ich żywicy wytworzyły się bałtyckie bursztyny. Również pokłady węgla brunatnego noszą w sobie ślady sośnic. Roślinę tę jako pierwszy opisał Carl Peter Thunberg w 1784 roku we ,,Flora Japonica’’. Na podstawie tego dzieła, Philipp Franz von Siebold oraz Joseph Gerhard Zuccarini napisali swoją ,,Flora Japonica’’ wydaną w 1835 roku i to im przypisuje się nadanie nazwy gatunkowej sośnicy japońskiej. Pierwsze okazy w Europie pojawiły się w 1860 roku za sprawą  Johna Goulda Veitcha, członka znanej brytyjskiej dynastii ogrodniczej. Drzewo to wiąże się również z Japońską rodziną cesarską. Sośnica japońska stała się symbolem księcia japońskiego Hisahito, urodzonego 6 września 2006 roku. 

W Japonii drewna sośnicy używano już w starożytności do wyrabiania trumien, wanien i konstrukcji mostów z racji jego odporności na działanie wody. Trumny z tego drewna znajdowane są w grobowcach z III i IV wieku naszej ery. Drzewek tego gatunku używa się także w sztuce bonsai. Gałązki i lasy sośnicy poświęcane są Buddzie. Wyciąg z drzewa badany był pod kątem poprawy porostu włosów, jednak okazało się, że jest raczej świetnym środkiem antybakteryjnym, co potwierdzili naukowcy z Osaka Dental University. Obecnie stosowany jest w płynach do płukania ust oraz pastach do zębów. W Rosji z kolei olejek używany jest do łagodzenia stanów zapalnych. Z kory uzyskuje się pakuły uszczelniające, a żywica sośnicy używana jest w produkcji farb i lakierów.

Inż. arch. kraj. Konrad Jan Wąsik